Οι σκέψεις ενός Τζουμερκιώτη

                                   Η  ΕΙΔΗΣΗ
“Μία μεγάλη τηλεόραση, έπεσε στο κεφάλι ενός βρέφους, 20 μηνών, στην Καλαμάτα.
Οι γονείς του μικρού αγοριού, το μετέφεραν με συμπτώματα υπνηλίας, στο νοσοκομείο της Καλαμάτας.
Μόλις όμως ενημέρωσαν τους γιατρούς για το ατύχημα που είχε νωρίτερα, το αγοράκι υποβλήθηκε σε μαγνητική τομογραφία, από την οποία διαπιστώθηκε ότι είχε υποστεί κρανιοεγκεφαλική κάκωση, η οποία όμως, δεν  μπορούσε να αντιμετωπιστεί στο νοσοκομείο της περιοχής.

Δεν τελειώνουν τα τζουμέρκα

                                                        Γράφει ο Χρίστος Α. Τούμπουρος                                                                  Για τα Τζουμέρκα

   Δεν περιμένω να μου μιλήσεις. Το ξέρω.  Μπερδεύεται η γλώσσα σου. Είναι γιομάτη λουλούδια η φωνή σου.   Ν. Βρεττάκος
Τέλειωσαν, λοιπόν, και οι διακοπές. Οι όποιες διακοπές. «Τα κεφάλια μέσα», όπως θα έλεγε η συχωρεμένη, χρόνια τώρα, γιαγιά μου. Μέσα στη φθινοπωρινή «ενεργητικότητα», παρέα με τον πανζουρλισμό που μεταφράζεται σε χαράτσια, δόσεις, κουτσουρεμένες συντάξεις, ενέργειες, μετενέργειες και προβλήματα μέχρι «τω δόξα πατρί», καλούμαστε να  χαμογελάσουμε, να «βιοπαλέψουμε με το βίο της ζωής», όπως έλεγε και ένας καλόβουλος χωριανός μου, να ονειρευτούμε, να χαμογελάσουμε   τουτέστιν να ζήσουμε.

Ο Αραχθος οι επενδυτές και η ισορροπία μας...

                                              (Μια μάνα Τζουμερκιώτισσα διδάσκει.)
                                                      Του Χρίστου Τούμπουρου
     Μεταφέρω ακριβώς αυτά που μού είπε η γιαγιά η Ανθή, -μια Τζουμερκιώτισσα μάνα, ηλικίας 96 ετών- όταν πληροφορήθηκε τις βλέψεις των «επενδυτών» μας, για τον  Αραχθο.

Το ποδόσφαιρο

        Από την εποχή που ένας καθηγητής μάς έλεγε για το ποδόσφαιρο ότι «είκοσι δύο ζουρλοί κυνηγάν  κατΆ απάνΆ - κάτΆ απάνΆ το τόπΆ κι ένας αρχιζουρλός με μια σιουρίστρα, σιουράει τα ζωντανά», πέρασαν πολλά χρόνια κι άλλαξαν πολλά πράγματα.

Τα Τζουμέρκα σε πολιορκία

                 «Σύγνεφο οι ακρίδες στα σπαρτά και ροκανάν τον κάμπο» (Γ. Ρίτσος)
          Η λέξη πολιορκία σημαίνει τον αποκλεισμό οχυρωμένης θέσεως από πολεμικές δυνάμεις που την περιστοιχίζουν, κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να κάμψουν την αντίσταση των υπερασπιστών της και να την κατακτήσουν.

Εγραψε ο τύπος για τα Τζουμέρκα

                              (Για γέλια και για κλάματα)
    Παραστάσεις, υπομνήματα, παρακάλια, αιτήματα. Με μια λέξη αγώνας όλων των Τζουμερκιωτών γιΆ αυτόν τον δρόμο. ΓιΆ αυτή την κατασκευή της αμαξιτής οδού στα Τζουμέρκα. Από το 1927. Ουσιαστικά ακόμη το πρόβλημα δεν έχει λυθεί.
«Ο εν Αθήναις Σύλλογος «Τα Τζουμέρκα» (Αρτης) υποβάλλει υπόμνημα δια την κατασκευήν αμαξιτής οδού εν τη επαρχία Τζουμέρκα». Εφημ.  ΣΚΡΙΠ Φύλλο: 5/2/1927, σελίδα 1

Ο Άραχθος, το γεφύρι και η «εθνική μας δόξα».

        Το υπέροχον τούτο έργον φέρον το όνομα της ιστορικής   « Πλάκας» υπενθυμίζει εθνικήν μας δόξαν, παλαιοτέραν μεν την Μάρκου Μπότσαρη, Γώγου και Κουτελίδα, κατόπιν δε και των Θεοδ. Γρίβα και Κωνστ. Κωττίκα». Νικ. Χ. Παπακώστα, Ηπειρωτικά, Αθήνα 1967, σελ. 257.

    Πίστευε ο μέγας αυτός Τζουμερκιώτης και διαλαλούσε την εθνική μας δόξα. Πού να φανταστεί ότι θα άλλαζαν άρδην τα πράγματα.

Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΕΝΟΣ ΤΖΟΥΜΕΡΚΙΩΤΗ

        «Μή γελαστεῖτε ἀπ’ τόν καημό σας καί σᾶς πάρει ὁ ὕπνος γιατί καινούργια σύννεφα πλακῶσαν τήν πατρίδα! Μαῦρα στριφτοπλεγμένα σύννεφα κρέμωνται σαν μολύβια  πάνω ἀπ’ τά σπίτια μας, πάνω ἀπ’ τούς τάφους τῶν παιδιῶν μας!»    Νικηφόρος Βρεττάκος

Τα ονόματα των ηπείρων

     Δεν είναι πάντα εύκολη υπόθεση να βρούμε πώς προήλθαν τα ονόματα των ηπείρων του κόσμου, και για κάποιες ηπείρους η ακριβής εξήγηση είναι άγνωστη. Το όνομα Ευρώπη είναι συνδεδεμένο -από την εποχή της αρχαίας Ελλάδας - με την πριγκίπισσα Ευρώπη που, σύμφωνα με τη μυθολογία, την είχε απαγάγει ο Δίας. Ωστόσο, νεότερες έρευνες δείχνουν πως η λέξη αυτή προέρχεται από τη σημιτική λέξη ereb/ερεμπ, δηλαδή, «χώρα της εσπέρας/εσπερία».

Προσκύνημα στη Μακρόνησο 27 Μάη 2012

«Με τα νύχια μπηγμένα στην πέτρα»… Προσκύνημα στη Μακρόνησο 27 Μάη 2012

     Όταν ήμουν μικρός συνήθιζα  να ρωτάω τον παππού μου για την εποχή που ήταν νέος, για τα πρώτα χρόνια του στη δουλειά, για τον ξενιτεμό με τα μπουλούκια των μαστόρων. Όταν είσαι παιδί διψάς για τις αφηγήσεις των μεγαλύτερων, τις ακούς σαν παραμύθι. Δεν ήταν εύκολο, ήθελε  προσπάθεια από τη μεριά μου για να του αποσπάσω κάποιες ιστορίες. ¶λλες φορές τον ρωτούσα για την Αλβανία, για τις εμπειρίες του από το Μέτωπο. Δεν θυμάμαι να μιλούσε πολύ γιΆ αυτά. Αυτό όμως που θυμάμαι έντονα και έκανα πολλά χρόνια για να το εξηγήσω, ήταν η άρνησή του να μου μιλήσει για τις «επισκέψεις» του   σε διάφορους τόπους εξορίας. Όταν τον ρωτούσα, ειδικά για την Μακρόνησο, σώπαινε και γύριζε το βλέμμα του αλλού.

Ανοιχτή επιστολή ενός Τζουμερκιώτη

Παρασκευή, 30 Μαρτίου 2012

ΠΡΟΣ τον αντιπρόεδρο της Βουλής κ. Ευάγγελο Αργύρη.
Κύριε Αντιπρόεδρε της Βουλής των Ελλήνων.
Είναι αλήθεια ότι κουράστηκα πολύ να σκέφτομαι πώς να σας προσφωνήσω.
   Κύριε Αντιπρόεδρε, κύριε Βουλευτά Ιωαννίνων ή μήπως αγαπητέ πατριώτη. Προτίμησα την πρώτη προσφώνηση, γιατί πληροφορήθηκα ότι ο τίτλος αυτός πλέον για σάς παίρνει «μουσειακό χαρακτήρα», καθόσον με δική σας απόφαση δεν πρόκειται να κατέλθετε στις επικείμενες εκλογές, ως υποψήφιος βουλευτής.

Τι μας δένει με τα Τζουμέρκα

«Το πάθος τ’ ακαπίστρωτο με σέρνει καβαλάρη»                                                                                                                                           Κωστής  Παλαμάς

Εκεί, στα Τζουμέρκα μεγαλώσαμε…

Γη φτενή, χώμα λίγο. Περισσεύουν τα τσόκαλα. Και οι κοφτερίδες σκίζουν τα αγριοπόδαρα.

Φτενά χωράφια κρατημένα σε πεζούλια

κι άπιαστες γίδες που κρεμιούνται σε γκρεμνούς,

ετούτ’ είν’ η πατρίδα μας• μα η πούλια

δε λάμπει πιο καθάρια σ’ άλλους ουρανούς.

                                                             Γιώργος Κοτζιούλας