Δεν τελειώνουν τα τζουμέρκα

                                                        Γράφει ο Χρίστος Α. Τούμπουρος                                                                  Για τα Τζουμέρκα

   Δεν περιμένω να μου μιλήσεις. Το ξέρω.  Μπερδεύεται η γλώσσα σου. Είναι γιομάτη λουλούδια η φωνή σου.   Ν. Βρεττάκος
Τέλειωσαν, λοιπόν, και οι διακοπές. Οι όποιες διακοπές. «Τα κεφάλια μέσα», όπως θα έλεγε η συχωρεμένη, χρόνια τώρα, γιαγιά μου. Μέσα στη φθινοπωρινή «ενεργητικότητα», παρέα με τον πανζουρλισμό που μεταφράζεται σε χαράτσια, δόσεις, κουτσουρεμένες συντάξεις, ενέργειες, μετενέργειες και προβλήματα μέχρι «τω δόξα πατρί», καλούμαστε να  χαμογελάσουμε, να «βιοπαλέψουμε με το βίο της ζωής», όπως έλεγε και ένας καλόβουλος χωριανός μου, να ονειρευτούμε, να χαμογελάσουμε   τουτέστιν να ζήσουμε.